In his Leaves of Grass (1855), Walt Whitman identified the greatness of America with equality and lack of deference. “The genius of the United States is not best or most in its executives or legislatures, not in its ambassadors or authors or colleges or churches or parlours, nor even in its newspapers and inventors. But always most in the common people. The air they have of persons who never knew how it felt to stand in the presence of superiors. The terrible significance of their elections. The President’s taking off his hat to them, not they to him”

In 1850, Gerard de Nerval ceased conforming to existing ideas of suitable pets and aquired a lobster, which he led around the Jarin du Luxembourg on the end of a blue ribbon. “Why should a lobster be any more ridiculous than a dog? Or any other animal that one chooses to take for a walk? I have a liking for lobsters. They are peaceful, serious creatures. They know the secretars of the sea, they don’t bark and they don’t graw upon one’s monadic privacy like dogs do. And Goethe had an aversion to dogs, and he wasn’t mad”.

Palais de Monaco, July 2011 ‘The future and the numorous challanges of modernity can only be envisaged with serenity if we keep uppermost in mind, not only our history and culture, but also the foundations of the civilization that has made us what we are today’. – HSH Prince Albert II of Monaco.

Jesaja 6: ‘In het sterfjaar van koning Urria zag ik mijn Heer, gezeten op een troon. Hoog en verheven. De zomen van zijn kleed vulden de tempel. Er staat een koning aan de grens, de koning van Assyrie, een koning van Israel was ziek, maar boven zetelt nog een koning. Rond de troon zweefden engelen en serafijnen die riepen: ‘heilig, heilig, heilig is de Heer der heerscharen. De ganse aarde is van zijn heerlijkheid vervuld’. De dorpelposten trilden in hun voegen van het luide geroep en de tempel vulde zich met rook’. Rook staat in dit verhaal symbool voor het verschijnen van God. Dominee Nico ter Linden geeft hierbij de volgende uitleg: ‘Het rookgordijn openbaart aan stervelingen dat de Eeuwige is verschenen en tegelijk onttrekt het dat verschijnen aan hun oog’. Tijdens de verkiezing van een nieuwe paus heeft de witte of zwarte rook zo drie betekenissen en functies. Het is praktisch als vernietiger van de stembiljetten, een communicatiemiddel met de buitenwereld en een religieuze betekenis van de aanwezigheid van de Heilige Geest.

Berg op Zoo, houd u vroom. De stad in Brabant lag tijdens de 80-jarige oorlog lange tijd in de vuurlinie en precies op de grens van de opstandige Noordelijke gewesten en de nog onder koning Philips II gecontroleerde Zuidelijke Nederlanden. Maar naast deze ‘Nederlandse geschiedenis’ is er over Berg op Zoom een veel bijzonderder adellijk verhaal te vertellen. Dit betreft het verhaal over het markiezaat en de eigen markiezen van Berg op Zoom. Wellicht een onderbelichte parel en in het koninklijke en adellijke discours vooral overschaduwt door de bekendere ‘Oranje geschiedenis’. Midden in de stad, net gelegen achter de Grote Markt, staat het oudste stadspaleis van Nederland: het Markiezenhof. Tegenwoordig museum waar pronkzalen de geschiedenis van het huis vertellen en waar ook de geschiedenis en de cultuur van de regio Berg op Zoom aanbod komt. Waar Nederland tegenwoordig is onderverdeeld in provincies en gemeenten was dat enkele eeuwen eerder (formeel tot de revolutie in 1795, maar praktisch werd er eigenlijk vanaf het begin van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in 1648 al aan gesleuteld) in een lappendeken van heerlijkheden, baronieën, graafschappen, markizaten en hertogdommen. Waarbij er overigens een duidelijke hierarchie bestond met een heerlijkheid onderaan de piramide en het hertogdom bovenaan. Een strikte regel bestond er niet, maar grofweg kan gezegd worden dat hoe invloedrijker (financieel, economisch of politiek) en groter een gebied was hoe hoger op de spreekwoordelijke ladder. Al zijn hier mitsen en maren bij te maken en speelden subjectieve overwegingen bij een koning of keizer soms ook een rol. Gelderland had als oudste hertogdom een voorname positie. Ook toen het hertogdom ten tijde van de Republiek niet meer bestond kwam dit bijvoorbeeld nog wel naar voren tijdens vergaderingen van de Staten-Generaal. Gelderland mocht als eerste bij stemmingen haar stem uitbrengen, nog voor het inmiddels welvarender geworden voormalige graafschap Holland. Berg op Zoom was een van de weinige markizaten (andere bekende markizaten zijn Veere en Vlissingen, waarvan Willem van Oranje en zijn nakomelingen markies waren). En ook binnen de huidige Nederlandse adel is er maar een familie waarvan het hoofd de titel van markies (van Heusden) draagt. Het Markiezenhof was dus, zoals de naam al suggereert, het stadspaleis van de markies van Berg op Zoom. Door de vererving via vrouwelijke lijn is het markizaat, de titel en het hof dan ook in bezit geweest van verschillende families. Zo is het markizaat via vrouwelijke vererving va de familie Van den Bergh naar de vorstelijke familie Hohenzollern-Hechingen gegaan in de zeventiende eeuw.Tenslotte erfde in 1728 de Duitse keurvorstenfamilie Van de Palts het markizaat. Met de vererving van het Markiezenhof door de Duitse vorstenfamilies was het hof niet meer de hoofdresidentie van de markies, maar werd het een van de verschillende bezittingen en huizen van de familie. Vreemd was dit niet. Koninklijke en hoogadellijke families waren vaak internationaal georiënteerd en hadden (door oorlog, aankoop of vererving) bezittingen die soms ook over (huidige) landsgrenzen gingen. In het Markiezenhof zijn enkele interieurs en portretschilderijen nog bewaard en te zien.