Dit weekend vond de begrafenis plaats van prins Victor Emmanuel van Savoye (1937-2024). Doordat zijn vader Umberto II in 1946 formeel nog een maand als koning over Italie regeerde was Victor Emmanuel de laatste kroonprins van Italie. Hoewel niet meer regerend en het feit dat de prins gedurende zijn leven enkele schandalen gekend heeft, was er in Italie toch aandacht voor de gebeurtenis en kwamen vertegenwoordigers van regerende en niet meer regerende koninklijke huizen bijeen.
Italie is pas betrekkelijk laat (net als Duitsland) een eenheidsstaat geworden: in 1860. Daarvoor was het een lappendeken van verschillende rijken en gebieden. Centraal Italie (met Rome) was de Pauselijke Staat. In het zuiden lag het koninkrijk van de Beide Sicilien en in het noorden het koninkrijk Sardinie. Verder kende het land nog een aantal hertogdommen zoals Parma en bezat de Oostenrijkse keizer er een aantal gebieden. Met de Italiaanse eenwording, wat overigens onschuldiger klinkt dan het eraan toeging, wist de koning van Sardinië de macht te verwerven en werd de familie van Savoye de koninklijke familie van Italie.
Tussen de Oranjes en de Italiaanse Savoye familie zijn geen directe familiebanden. Oorzaak zit hierbij in het geloof. Italie was katholiek en de Oranjes protestants. Een huwelijk lag daardoor niet voor de hand. Koning Willem-Alexander kon met de katholieke Maxima trouwen, maar gaan we een generatie verder terug toen ontstond er nog grote ophef over het feit dat prinses Irene met de katholieke Carlos Hugo de Bourbon de Parme zou trouwen en zelf ook katholiek zou worden. Maar duiken we iets verder terug in het verleden, naar de periode van voor de Reformatie, dan vinden we wel een verbintenis.
Hendrik III graaf van Nassau, heer van Breda (1483-1538) trouwde in 1503 met van Louise Francisca van Savoye (1485-1511). De Nassau’s wisten in de Zuidelijke Nederlanden aanzien te verwerven. De Baronie van Breda lag relatief dichtbij het hof van de keizer (Brussel) en de Nassau’s vervullen politieke en militaire functies. Een jaar later, in 1504 erfde Hendrik III ook het paleis van Nassau in Brussel. In brieven is overgeleverd dat Louise dan ook schreef dat ze Hendrik maar weinig zag en hij veel op pad was voor de keizer. Hendrik III werd ook benoemd tot ridder in de prestigieuze Orde van het Gulden Vlies. Het huwelijk duurde alleen kort. In 1511 stierf de gravin en werd ze bijgezet in de familiecrypte van de Nassau’s in de Grote Kerk van Breda.
Dit vroege overlijden zorgde ervoor dat Hendrik hertrouwde. In 1515 trad hij in het huwelijk met Claudia van Chalon. De familie Chalon was soeverein prins over het prinsdom Orange in Frankrijk. De rest is geschiedenis geworden. Renee graaf van Nassau (de zoon van Hendrik en Claudia), erfde van zijn Chalon oom het prinsdom Orange maar stierf zelf kinderloos en liet zijn Bredase en Franse bezittingen na aan een Nassause achterneef: Willem graaf van Nassau. De toekomstige Vader des Vaderlands.
